Gefandi og drepfyndið...

að vera unglingamamma.
Enn og aftur var verið að ræða karlmannsleysi mitt innan veggja heimilisins. Unglingurinn vill alls ekki að ég eignist kærasta, það er bara alls ekki við hæfi. Hinsvegar má ég alveg eignast eiginmann??? Eiginmaður er eiginlega nauðsynlegur svo ég verði ekki alein á elliheimilinu. Þarna skaut ég inn í að mig langaði bara alls ekki til að veslast upp á elliheimili með eða án eiginmanns. Unglingurinn horfði á mig hneyksluð og sagði að ég yrði að fara á elliheimili, meira að segja langaði henni að fara á elliheimili sjálfri. Ég spurði afhverju í ósköpunum hún vildi það. Svarið var stutt og laggott. "Nú til að fá frítt í ræktina auðvitað!"