Þetta gengur ekki

Harðsperrurnar í maganum á mér versna bara og versna. Ég geri bara gamaldags "sit ups" þegar ég æfi. Sem sagt sting tánum undir neðstu rimlana og hífi svo skrokkinn upp á maga afli. Þetta hef ég oft gert í gegnum tíðina en þó ekkert eftir að ég fór í aðgerðina í sumar, svo ég var að spá hvort það þetta væri kannski eitthvað tengt henni.
Annars fór ég með unglinn í ræktina í gær. Hún var búin að vera með miklar yfirlýsingar um hvað hún væri miklu betri en ég í öllu og myndi sko rústa mér þarna inni. Við byrjuðum í skíðatækinum, eftir 5 mínútur nennti krakkinn þessu ekki lengur og sagðist ætla á hlaupabrettið. Klukkutíma seinna þegar ég var búin að lyfta, gera magaæfingar og skokka smá, var krakkinn ennþá labbandi í hægðum sínum (bannað að snúa út úr!) á hlaupabrettinum. Ekki veit ég hvað unglingurinn kallar að rústa en mér leið hreint ekkert eins og mér hefði verið rústað. Gat sparað mér Skúla Óskarssonar (einn frægasti kraftlyftingamaður Íslands fyrr og síðar Viktoría) öskrin því ég sá krakkann varla þann tíma sem ég var þarna inni.
Í kvöld er þó séns að ég fái að taka smá Skúla þar sem að hún er alveg til í að koma með aftur.
Í dag er dagur elskenda og því ætla ég að bjóða sjálfri mér út að borða í kvöld. Ég er nú þegar búin að færa sjálfri mér blómvönd og konfekt í hjartalagaðir öskju. Mikið er ég heppin að vera elskuð af mér.
Próf í rekstrarhagfræði um helgina, vúbbídú.